नेपालको राजनीतिक इतिहास हेर्दा युवाको भूमिका सधैं महत्वपूर्ण रहँदै आएको छ।
चाहे राणाशासनको अन्त्य होस्, पञ्चायती व्यवस्थाको विरुद्धको आन्दोलन होस् वा २०६२÷६३ को जनआन्दोलन, हरेक परिवर्तनको अग्रपंक्तिमा युवाहरू नै थिए।
तर विडम्बना के छ भने—युवाले परिवर्तन त ल्याए, तर त्यसको नेतृत्व र निर्णय–प्रक्रियामा भने उनीहरू पछि पारिँदै गए।
आज पनि राजनीतिक दलहरूमा युवालाई भविष्यको नेता भनेर सम्बोधन गरिन्छ, तर निर्णय–सत्तामा पहुँच भने सीमित वृद्ध नेताहरूको हातमा छ।
यही कारणले राजनीतिमा नयाँ सोच, ऊर्जा र पारदर्शिता अभाव देखिन्छ। अब समय आएको छ — युवालाई केवल कार्यकर्ता होइन, निर्णायक भूमिका मा देख्ने।
युवाले राजनीति प्रवेश गर्दा त्यसले देशमा नयाँ चेतना ल्याउन सक्छ। उनीहरू प्रविधि–मैत्री, पारदर्शी, र परिवर्तनका पक्षधर हुन्छन्। भ्रष्टाचार, विभेद र बेथितिको विरोध गर्ने हिम्मत युवामै पाइन्छ।
त्यसैले देशको दिगो विकासका लागि युवाको सहभागिता केवल आवश्यक होइन, अनिवार्य छ।तर युवाले पनि राजनीति व्यवसाय होइन, सेवा को रूपमा लिन सिक्नुपर्छ। स्वार्थभन्दा माथि उठेर जनताको समस्या समाधानमा समर्पित बन्नु नै वास्तविक राजनीतिक चेत हो।